"Halverwege de wedstrijd sta ik op voorsprong!*"

Mijn naam is Léon Bal. Ik behoorde tot de groep mensen die altijd stoer wist te melden dat het nooit genoeg kon zijn. In de tijd dat ik als kind veel op straat speelde viel het niet op. Al mijn activiteiten zorgde er wel voor dat er voldoende werd verbrand. Vanaf de middelbare school veranderde dat.

Huiswerk kwam voor het spelen en de kilo’s stapelden zich op. Rond mijn militaire dienst verloor ik veel gewicht en trainde ik vijfmaal per week. Waarschijnlijk heeft dat een goed werkende rug kapot gemaakt en daarmee kon ik een door mij gewenste carrière in de sport wel vergeten.

Vanaf het moment dat ik mijn opleiding tot psychiatrisch verpleegkundige ging volgen, na het werken in de warme glastuinbouw, groeide ik 26 kilo binnen een jaar en mijn kritische houding richting ongezond leven was helemaal verdwenen. Lekker veel bier en vooral vet eten hadden mijn voorkeur. Het liefst schepte ik bij het avondeten twee keer op en bij familie etentjes mocht ik altijd de restjes opeten. Leven noemde ik dat.

In 2006 kwamen de eerste waarschuwingen door. De hoge bloeddruk bleef lang verscholen, maar na een meting door een stagiaire stond er 225/125 op de teller. Mijn huisarts startte met medicatie. In 2009 stopte ik met roken. Dat leverde mij nog eens ruim twintig kilo extra op. De weegschaal gaf inmiddels 137 kilo aan. Ondertussen was de diëtiste gestart en gezamenlijk hielden we de stijgende lijn onder controle. Langzaam maar zeker zakte het gewicht naar 113 kilo, na een harde strijd van enkele jaren en vele moeilijke avonden. Vanaf 2014 heb ik het strenge dieetregime laten varen en keerde ik terug naar ruim 123 kilo.

Tijdens een vakantie in Zweden baalde ik van mezelf en merkte ik dat ik niet meer fit was. In dat jaar waren fietsen en wandelen een ramp gebleken. Mijn hoofd wilde wel, maar mijn lijf kwam niet meer vooruit. Het was genoeg vond ik. Ik nam contact op met de praktijkondersteuner bij de huisarts. Nadat ik haar had uitgelegd dat het mij niet om operatief ingrijpen ging, zoals bij een maagballon, kwam zij met een alternatief; het PowerSlim afslankprogramma.

In het begin was ik wat voorzichtig. Er was niet voldoende wetenschappelijk bewijst dat het ook echt zou werken. Toch ben ik begonnen met het PowerSlim afslankprogramma. Vanaf de start ging het mij redelijk makkelijk af. Ik had weinig behoefte aan variatie en een aantal producten vond ik best lekker. De toppers voor mij zijn de wrap met kip en sla én het broodje (tartaar)burger met sla. De zeven eetmomenten per dag hebben ervoor gezorgd dat ik geen honger heb gekregen.

Op mijn werk kon ik het met de afleidingen aldaar makkelijker volhouden dan thuis. Binnen het gezin dwaalden mijn gedachten nog weleens af naar het eten wat de anderen gingen nuttigen. Familiefeestjes waarbij er gegeten moest worden heb ik even links laten liggen. Doordat ik veel mensen van mijn plannen op de hoogte had gesteld keek niemand er raar van op als ik een keer nee zei.

Momenteel heb ik mijn eerste doel behaald. Hier ben ik ontzettend trots op. Ik voel mij al een stuk energieker en beter in mijn vel. Maar daarnaast heb ik het gevoel dat ik pas halverwege ben. Nu de tweede helft nog en het gewicht onder controle houden. Dat is voor mij de volgende opdracht. Gelukkig helpt mijn coach Annemarie van Beauty Smart in Woerden mij hierbij. Het voelt alsof ik toch nog in de topsport terecht gekomen ben. Net als de grote jongens en meiden kom je waar je wilt zijn door ook zaken te laten. Halverwege de wedstrijd sta ik op voorsprong, de scheids blaast zojuist voor de start van de tweede helft.